Anneye bağımlı çocukların özgüveni zayıf oluyor

Bırakın çocuğunuz kendi işini kendisi yapmayı öğrensin. 3 yaşından sonra devam eden bağımlılık durumlarında çocuk özgüven kaybı yaşıyor. Bu evreden sonra anne-babaların artık çocuklarının artık bakıma muhtaç bir bebek değil, büyümekte olan bir birey olduğunu kabul etmeleri gerekir.

Kendilerini güvende hissetmek için ilk yıl sürekli annesinin bedenine dokunmak isteyen bebekler, her ne kadar ikinci yıl özgürlüklerini ilan etseler de kendilerini korumak için anne-babalarının çevresinden ayrılmamaya özen gösterirler. Uzmanlara göre, bu kendilerini koruma içgüdüsü 3 yaşına kadar normal kabul edilirken, 3 yaşından sonra çocukların annelerinin eteklerinden ayrılmaması ve bağımlılığın azalmaması pek de normal bir durum sayılmıyor.

3 yaşından sonra annesinden bir süre ayrı kalabilecek olgunluğa erişen çocukların annelerinin, bunun böyle olduğunu kabul etmemeleri, çocuğu yanlarından hiç ayırmamalarına neden oluyor. Bu da çocukta ayrılık korkusu yaratıyor. Annesiz geçen bir saniye bile, çocuğun çığlıklar içinde annesini yanında istemesine neden oluyor.

Yetişkinlikte de sürüyor

Bununla beraber bu tip anne-babalar, çocukların henüz bir şey yapma becerisi kazanmadıklarını düşünerek, çocuklarının yerine onların her işini (beslenme, kıyafetini giydirmek gibi) yapmaya çalışıyor. Bu da yine çocukların annesiz bir şey yapamamalarına, anneye bağımlı olmalarına ve hatta bu bağımlılığın yetişkinlik döneminde de aynı şekilde devam etmesine neden oluyor.

Pedagog Duygu Çalışır’ın verdiği bilgilere göre; çocuklardaki anneye bağımlılığın, 3 yaşından sonra bağlılığa dönüşmesi gerekiyor.

Yaşamın ilk yılında bebek, anneye her yönüyle bağımlı olduğu bir dönemdedir. Çocuk yürümeye ve koşmaya başladığında ise kendi başına hareket etme ve bağımsız olma isteği içinde olmasına rağmen, anneyi etrafta görmekten ve onun yanında olmaktan hoşlanır.

Sosyalleşme becerisinin oluşmaya başladığı 3 yaşa kadar çocuk, bir yandan annesinden ayrı durmaya çalışırken, bir yandan da bağımlılığı devam ettirir. 3 yaşa kadar görülen bu bağımlı ilişkinin, bundan sonra azalması, ilişki boyutunun bağımlılıktan bağlılığa dönüşmesi beklenir.

3 yaş itibarıyla azalması beklenen bağımlılığın, toplumumuzda uzun yıllar devam ettiğini görüyoruz. Çocuğun anneden ayrı kalabilme sürecinin beklenen zamanda gerçekleşmemesinin en önemli nedeni, anne-babanın tutumudur.

Ebeveynlere öneriler

Bağımlılık özelliği gösteren çocuklar, ev içerisinde bile anneden ayrı bir odada durmakta ve kendi başına oyun oynamakta zorlanır. Ayrılık korkusu, sanıldığının aksine sadece çalışan annelerin çocuklarında görülmez. Uygun bir dille anlatıldığında, çocuklar annelerinin işe gitmeleri gerektiğini ve akşam eve geri döneceklerini anlar ve kabullenir.

Her çocuk annesinin yanından ayrılmasından huzursuz olur ve geri dönüp dönmeyeceği konusunda endişe yaşar. Bağımlılık özelliği devam eden çocuklarda bu endişe, diğer çocuklara oranla daha yoğun yaşanır. Çocuğun kısa sürelerle tanıdığı, güvendiği kişilerle kalmasını sağlamalı, nereye gidileceği ve ne zaman dönüleceği konusunda bilgi verilmeli, gerekirse bu saat üzerinde gösterilmelidir.

Yuvaya gönderin

Hem ayrılık korkusu yaşayan hem de bağımlılık özelliği devam eden çocukların yuvaya gitmeleri, bu durumlarının düzelmesi açısından büyük önem taşır. Yuva çocuğun sadece bakıldığı ya da oynadığı bir ortam değil, sosyalleşme becerisinin geliştiği, kurallara uymayı, yaşıtlarıyla ilişki kurmayı ve paylaşmayı öğrendiği sosyal bir ortamdır.