Dırdırcı eş kocayı bıktırıyor

Bazı kadınlar, ‘dırdırcı eş’ olmaktan kaçındıkları için, uğradıkları haksızlıktan duydukları öfkeyi bastırmaya çalışıyorlar. Ama ne zamana kadar?

Kadının evinde, her şeye “Eyvallah” diyebilmesinin de bir sınırı var. Ve o sınır hiç beklenmedik bir zamanda yok oluveriyor. Bazı kadınlar ise akşamları, eşleri daha kapıdan içeri adımını atar atmaz “Bugün şöyle yoruldum. Kızın şunu yaptı. Oğlun ortalığı dağıttı. Bıktım usandım bunlardan” diye öfkeli söz bombardımanına başlar. Bu defa, öfkesini tutma sırası, erkeğe gelir.

İşinden evine dönen koca, huzur ararken karşısında öfkeli eşini bulunca, onu yatıştırmak için suskun kalmayı yeğleyebilir.

Erkeğin suskunluğu, öfkeli kadının öfkesine öfke katar. Bu kez de erkeği olaylara seyirci kalmakla suçlar.

Kadınlar, öfkelerini bastırmaktan vazgeçtikleri zaman rahatlıyor. Kısa süre için de olsa, huzura kavuşuyor. Ancak, bu tür öfke patlamalarının çok sık tekrarlanması da erkeği bunaltıyor.

Zamanla, eşinin yakınmalarında haklı olabileceğini düşünmekten vazgeçiyor. Sürekli yakınan kadının sözleri, erkeği etkilemiyor. Dahası, erkeğin eşine olan saygısını yitirmesine ve ondan uzaklaşmasına neden oluyor.

Hatalardan ders almak gerek

– Kadının da erkeğin de hatalarını anlayıp, bunlardan vazgeçmek için çaba harcamaları gerekir. Evdeki kavgaların “Sen” – “Ben” çekişmesine dönüşmesinde; kadının da, erkeğin de aynı derecede suçlu olacağını belirtmekte fayda var.

– Aşk evliliği yapan çiftlerin birbirlerine karşı çok daha hoşgörülü olmaları beklenir.

– Mantık evliliği yapanlar da bu beraberliğin bir iş ortaklığından farklı olmadığını bilmeliler.

– Evlilik, çok yönlü bir gönül ortaklığıdır. Onu her yönüyle değerlendirip, karşılıklı sevgi ve saygı çerçevesi içinde ilişkiyi sürdürmek gerekiyor. Öfke krizlerinin evliliği sona erdirmesi ihtimali zayıf da olsa, dikkate alınmalı.

– Geçimsiz kadın olmak, hiç de özenilecek bir durum değil. Fakat geçimli olmak uğruna kadının kendisini feda etmesi de elbette yanlış.

– Evlenen çiftlerin, ortak yaşamlarının ana hatlarını önceden çizmeleri ve de aile hayatında iş bölümü yapmanın zorunlu olduğunu baştan kabul etmeleri, yapılacak en doğru davranış olur.